اندیشکده مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل آمریکا در گزارشی به ارزیابی قدرت نظامی ایران پرداخت.

این گزارش می نویسد: ایران چالش‌های وسیعی برای منافع استراتژیک آمریکا به همراه دارد که فراتر از اشاعه هسته‌ای هستند. ایران به طور مستمر در حال بهبود تعداد، برد، و دقت موشک‌های بالستیک و کروز مرسوم خود است، تا از این طریق بتواند برتری قدرت هوایی مدرن و دفاع‌های موشکی سطح به هوای آمریکا و کشورهای عرب خلیج فارس را جبران کند.

در نتیجه،‌ دفاع موشکی تبدیل به بخش به شدت مهمی از همکاری استراتژیک آمریکا و کشورهای عربی خلیج فارس شده است، و فارغ از پیامد مذاکرات 1+5 با ایران به همین شکل باقی خواهد ماند. ایران در تلاش است تا موشک‌های مرسوم نقطه‌زنی را تولید کند که می‌توان با آنها اهداف نظامی، شهری، زیرساختی، و پتروشیمی مهم را هدف قرار داد و چنین موشک‌هایی را تبدیل به «سلاح‌های کارآمد جمعی» کرد.

این امر دفاع موشکی را تبدیل به نگرانی اولیه مقامات دفاعی کشورهای خلیج فارس و آمریکا کرده است. آمریکا قبلاً کشتی‌های دفاع موشکی را در خلیج فارس مستقر کرده و کشورهای عرب خلیج فارس نیز در حال استقرار پاتریوت سه PAC-3 و خرید تاد THAAD و دفاع‌ موشکی استاندارد هستند.

 عبدالله توکان، مسئول ارشد مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل آمریکا و رییس و مدیر اجرایی سازمان ارزیابی خطرات استراتژیک و بین‌الملل، گزارشی را تهیه کرده است که در آن جنبه‌های اصلی آنچه تهدید روبه‌رشد ایران خوانده می شود و گزینه‌های همکاری استراتژیک آمریکا و کشورهای عرب خلیج فارس در دفاع موشکی مورد بررسی قرار گرفته است. خلاصه این گزارش تحت عنوان «مشارکت استراتژیک کشورهای عرب خلیج فارس و آمریکا در دفاع موشکی بالستیک» در زیر ارائه می‌شود.

خطر اشاعه موشکی از دو عامل نشات می‌گیرد:

انگیزه سیاسی: احساس خطر و نگرانی‌های امنیتی

قابلیت فنی: طراحی،‌ توسعه،‌ و استقرار موشک‌های بالستیک

احساس خطر و نگرانی‌های امنیتی ایران:

· خود را قدرت مسلط خلیج (فارس) می‌داند، هدف آن حفظ آب‌های آزاد از حضور نظامیان بیگانه، و جلوگیری از کشورهای خارجی در شکل‌دهی آینده سیاسی و امنیتی خلیج (فارس).

· خود را یک قدرت منطقه‌ای در خاورمیانه می‌داند لذا در امور داخلی کشورهای منطقه و فرآیند صلح خاورمیانه حرفی برای گفتن دارد.

· حضور ناوگان پنجم آمریکا در آب‌های خلیج (فارس) تهدید مستقیم برای امنیت ملی خود به حساب آورده و پایگاه‌های آمریکا در خلیج (فارس) را سکوهای پرتاب موشک برای حمله به خود می‌داند.

· اسرائیل ایران را تهدیدی موجود می‌داند که باید در آینده‌ای نزدیک با حمله نظامی با آن برخورد شود.

· آمریکا، اسرائیل، و کشورهای عرب در تلاشند تا ایران را به لحاظ سیاسی و اقتصادی بی‌ثبات کرده و برنامه انرژی هسته‌ای آن را رد کنند.

· کشورهای منطقه و همسایه به لحاظ سیاسی بی‌ثبات بوده و دارای خشونت داخلی هستند.

سه نوع سامانه وجود دارد که ایران با استفاده از آنها می‌تواند سلاح‌های مرسوم و غیرمرسوم را تا فاصله قابل‌توجهی ارسال کند: هواپیما، موشک کروز، و موشک بالستیک.

سطح کلی نیروهای ایران برای یورش ـ 2014

سطح کلی نیروهای شورای همکاری کشورهای عرب خلیج فارس برای یورش ـ 2014

نسبت هواپیماهای جنگی و نیروهای یورشی ـ 2014

هواپیماهای جنگی در قیاس با موشک‌های بالستیک کند بوده و نسبت به سامانه‌های دفاع هوایی مرسوم آسیب‌پذیر هستند. به هنگام پرواز به سمت هدف می‌‌توان آنها را در همان مرحله اول شناسایی کرد.

نیروی هوایی قدیمی ایران مسلماً حریفی برای نیروهای هوایی آمریکا و حتی کشورهای شورای همکاری به حساب نمی‌آید. ضعف ایران در جنگ هوا به هوا و نیز ضعف آن در دفاع موشکی سطح به هوا،‌ سبب می‌شود تا ایران نسبت به هرگونه حمله آمریکا یا کشورهای شورای همکاری به شدت آسیب‌پذیر باشد.

نیروهای هوایی ایران قابلیت رسیدن به شهرهای مهم و اهداف باارزش با فاصله بیش از هزار کیلومتر را به هنگام حمل یک یا دو هزار کیلوگرم بمب با پرواز در سطح پایین ندارند.

دفاع‌های موشکی/هوایی کنونی ایران:

· آمریکا هیچ‌گاه قبل از سقوط شاه سیستم‌های یکپارچه در اختیار ایران قرار نداد.

· تنها سامانه دفاعی نقطه‌ای کوتاه‌برد مدرن، TOR-M است.

· دیگر سامانه‌های کوتاه‌برد مخلوطی از سامانه قدیمی‌تر روسیه، SHORAD، و سامانه‌های قدیمی و احتمالاً غیرفعال انگلیسی و فرانسوی هستند.

· سامانه‌های میان‌برد تا دوربرد دارای قابلیت کم یا منسوخ هستند.

· HWAK و IHWAK قابلیت پادکار الکترونیکی مناسبی ندارند. قدمت آنها به دهه 1960 و 1970 باز می‌گردد.

· به رغم ادعاهای ایران مبنی بر تبدیل SA-5 به S-300، نسخه‌های مختلف SA-2 و SA-5 منسوخ هستند.

· حسگرهای راداری و سامانه‌های مدیریت جنگ/C4I دارای محدودیت‌های اساسی هستند. بدون قابلیت هدف‌گذاری ماهواره‌ای، آنها دارای محدودیت‌های مهم اطلاعاتی، نظارتی، و شناسایی (ISR) هستند.

موشک‌های کروز احتمالی ایران

زمان مورد نیاز برای شناسایی،‌ ارزیابی،‌ صدور مجوز، و درگیر شدن با هدف

موشک‌های بالستیک ایران، تحت سرویس و توسعه، بردی بین 150 الی 5500 کیلومتر را پوشش می‌دهند؛ بردهای کوتاه، متوسط، قاره‌پیما.

ایران در حال توسعه موشک‌های بالستیک به منظور نمایش قدرت است تا بتواند قابلیت دفاع در عمق را با انجام حمله از اعماق قلمروی خود به وجود بیاورد.

ایران به منظور جبران نقص‌های موجود در قابلیت‌های نیروهای مرسوم و قدرت هوایی خود بدنبال استفاده از موشک‌های بالستیک است.

تنها قابلیت حمله موثر ایران غیر از جنگ نامتقارن در خلیج (فارس) و استفاده از نیروهای نیابتی مانند حزب‌الله، نیروی موشک بالستیک است. یک حمله گسترده می‌تواند خسارت قابل‌توجهی را به مراکز زیرساختی حیاتی در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در پی داشته باشد.

آمریکا در حال همکاری با کشورهای شورای همکاری برای ایجاد قابلیتی است که بتواند تهدید ایران برای خلیج (فارس) و جریان صادرات کالا و انرژی که در صورت بروز بحران ایران می‌تواند مانع عبور و مرور کشتی‌ها از تنگه هرمز و قطع صادرات نفت شود را از بین ببرد.

قابلیت ارسال موشک هسته‌ای برای سرجنگی به وزن هزار کیلوگرم